Curaçao

Curaçao,

Het avontuur wat al langer dat een maand geleden was. Heb wel even mijn tijd moeten kiezen, want de weken nadat ik terug was, stond afronden van producten in de planning, dus daar heb ik mij voornamelijk mee bezig gehouden. De afgelopen weken stond voornamelijk mezelf op de planning, lekker chillen in het zwembad of naar de bios/braamspunt met Chan, Bas en Aarthy (oftewel team Snelfie, wat we onszelf als doopnaam hebben gegeven).
Vandaag is een feestdag; Keti Koti (het staat voor afschaffing van de slavernij, het doorbreken van de ketting, tenminste ik dacht dat dat het was). Dus dat wordt vanmiddag lekker eten in de palmentuin of zo iets. Want in Suriname wordt er gewoon veel gegeten. Maar nu verder over mijn avontuur op vakantie :D eens kijken hoeveel ik nog weet….

Van nog geen vlucht van een half uur was ik op Curaçao, eenmaal geland ging alles vrij soepeltjes, tot aan de autoverhuur… Daar moest ik een borg betalen, met me creditcard… maar die zat al aan zijn limiet (dus dat ging niet), dus ik terug lopen naar de pinautomaat om de borg te pinnen. Eenmaal terug de borg gegeven en genoteerd. Moest ik nu de auto betalen… nou wat denk je, niet genoeg geld meer op me betaalrekening… dus ik terug lopen naar een wifi-spot, zodat ik kon internetbankieren. Dat gedaan weer terug gelopen om te betalen…. Lukt niet… whaaaaat!!! Had waarschijnlijk even tijd nodig, maar na een kwartier lukte het nog niet. Borg maar terug gekregen voor de zekerheid. Terug gelopen naar de wifi-spot om weer me laptop te pakken en het nummer van de bank te zoeken. Die vervolgens gebeld… kom ik in de wacht te staan… voor een noodnummer, hmmm lekker dan. En vervolgens wordt de verbinding verbroken, want me beltegoed is op… lekker dan! Zit je dan, met 500 US dollar op zak… Dus ik was er zat van en heb ik mijn grote vriend Otti de taxi gebeld (die half zo goedkoper is dan een normale taxi). Hij had mij de vorige keer ook weggebracht naar de airport. Die kwam me na een half uur ophalen (al met al 2 uur later weg dan gepland). Nog een stroopwafel met hem gedeeld, had hij nog nooit gehad en vond hij erg lekker.
Bij mijn kamer (aan zee via Air BnB) aangekomen, wist ik niet waar de ingang was en heb ik verschillende deuren geprobeerd. Al snel kwam er een man aanlopen, dat was Cor en hij heeft gewoon de halve straat tot zijn beschikking (welgeteld 3 redelijk grote huizen op een rij, maar toch gaat om het idee). 2 daarvan had hij omgebouwd tot studentenwoningen enzo. Ik kreeg nog een tour met veeel informatie over hoe en wat. Er waren 4 kamers, maar ik was de enige die er zat, dus niet echt gezelligheid om me heen. Hij gaf mij ook een adres waar ik auto’s kon huren. Nadat ik mij had gesetteld liep ik die kant op en ging ik ook een plek zoeken die wifi had, want deze was uitgevallen… (of ik had het wachtwoord gewoon verkeerd getypt). Het liep al tegen 5 uur aan en het was zaterdag, dus laatste kans om informatie over een auto te verkrijgen. Kwam ik daar aangelopen, zaten er 4 meisjes die een botsing hadden gehad met een Hiiiiiyyyyundaiiii Accent, mooi oranje/rood (net zoals mijn vorige auto in NL). Het leek alsof er met een enorme blikopener in de auto was gehakt. Zooo zonde! En het domme was, ze hadden een botsing met elkaar gehad… Dat ter zijde, was er niemand die aan het werk, even later kwam de monteur die zij dat ik wel nog wat kon huren, maar maandag kon dat pas geregeld worden, omdat er dan mensen weer aan het werk zouden zijn.
Daarna ben ik verder gelopen, heb de meiden nog succes gewenst en ben ik op zoek gegaan naar een scooter verhuur waar Otti het nog over had. Helaas kwam ik na een best stukkie lopen er achter dat het een tourverhuur van quads was… dus ben ik maar terug gelopen en ben ik bij een barretje gaan zitten, omdat ze daar wifi hadden, 2 ice tea’s gedronken en terug naar huis gelopen. Nu was Cor wel weer thuis, die 2 beste honden heeft die alleen maar blaffen als je bij het hek staat en binnen het hek hoef je niet te proberen, want dan wordt je levend verscheurd denk ik… Zo erg zijn de honden afgetraind. Alle wifi gereset, code opnieuw ingevoerd en hij deed het weer. Helaas was het te laat om te skypen, dus nog maar mailtje gestuurd met goede aankomst enzo, zodat het thuisfront ook gerust kan zijn.
De winkel was tegenover mij, dus daar heb ik veel gebruik van gemaakt die week. Daarna ging ik even wat eten bij een redelijk drukke local bar, waar ik met me neus in de boter viel. Er zat 1 blanke man die vet veel rondjes gaf, aan mensen die daar ook waren. Dus zo aan de klets gekomen. Wat bleek hij was jarig en miljonair is. Wat doet die dan in een local bar? Local mensen tevreden houden en hun respect verdienen door biertjes voor hen te kopen. Ik heb geen idee wie die vent was, maar het was wel aardig van hem om rondjes te geven. Hij had hier een hotelketen ofzo en zei steeds dat geld relatief is, maar ondertussen was hij wel aan het opscheppen over wat hij allemaal gedaan had enzo… niet persoonlijk mijn voorkeur qua persoon. Hij wees mij op een andere bar, waar je heerlijk kon eten, daar zou ik dan een andere keer wel heen gaan.

De volgende dag stond sea aquarium in de planning, daar heb ik een mooi dagje kunnen vertoeven. Na een klein stukje lopen, besloten om de bus te pakken voor een paar gulden (1gulden is een halve euro). Nou is de bus hier gewoon een busje die vaak genoeg heen en weer rijdt. Maar iedereen op de plaats van bestemming afzet, wat dan ook weer langer duurt, omdat er genoeg zijstraten worden genomen om weer iemand af te zetten. Ag dat ook weer meegemaakt en ging alsnog sneller dan lopen en was minder vermoeiend. Zo kon ik genoeg rondslenteren op de plaats van bestemming. Een kaartje gekocht bij een hele aardige mevrouw die met haar voet omhoog zat in het gips (waarschijnlijk gebeten door een haai ofzo… hahaha). Even kijken naar mijn schema en de dolfijnenshow zou al snel van start gaan. Het mooie van deze bassins is dat ze aan zee liggen en ze al een aantal dolfijnen hebben getraind om in het open water te zwemmen met een boot. Ook alle bassins hebben ze aan elkaar gekoppeld, zodat ze meer bewegingsruimte hebben om lekker door te zwemmen. Het is natuurlijk niet oke dat dieren in gevangenschap leven, maar met meer bewegingsvrijheid beschouwen we het toch anders, neem als voorbeeld een kat, hond, konijn. Toch mooi dat er een andere draai wordt gegeven dan de meeste dolfinaria. Al was het bij de dolfijnen wel goed geregeld, waren het bij andere dieren weer wat minder. Ag geven en nemen dus…
Ook nog dikke haaien gezien en schildpadden. De schildpadden zijn beschermd en laten ze weer los wanneer zij volledig hersteld zijn van hun verwondingen (maar wie bepaald dat kun je je dan weer afvragen, zoals bij alles je vragen kan stellen). Ik heb er wel van genoten en heb het afgesloten met weer een dolfijnenshow, met backflips, fontflips en allerlei andere trics die ze kunnen.
Daarna heb ik uitgebreid gegeten bij Hemmingsway en ben ik vervolgens nog even op het strand gaan liggen uitbuiken. Later weer de bus gepakt naar huis toe en daar even lekker gechilled en plan van campagne gemaakt om de volgende dagen in te vullen!

De maandag kan ik me niet goed meer herinneren, volgens mij heb ik ook niet zoveel uitgespookt. Wel een auto geregeld die ik dan dinsdag t/m vrijdag zou hebben.
Dinsdag heb ik al vroeg de auto opgehaald en ben ik naar Westpunt gereden, vanaf boven naar beneden strandjes afgewerkt. Bij het eerste strandje (playa kalki) iemand ontmoet die ook alleen aan het reizen was. Zij vroeg mij of het de moeite waard was om een snorkel te huren. Waarop ik zei nee, maar ze mocht mijne wel even lenen om te kijken. Nadat ze uit de zee kwam gaf ze mij groot gelijk en bood ik aan om mee te gaan naar andere strandjes die ik nog bij langs zou gaan. Dat was zeker een mooie deal, want ik had een auto en een snorkel, zij had een onderwatercameraaaaaaa!!! Whoop whoop, krijg ik toch nog mooie foto’s van al het leven onder water.
Volgende strand, naja strand De West harbor, ook wel playa grandi, ook wel Piskado, is een klein vissersplekje. niet echt mooi boven water, maar onder water was echt gaaf!! Ik ging eerst het water in, want ik had er super veel zin in! na 5 minuten snorkelen zag ik al een schildpad en even later toen ik hem volgde (gewoon lekker chill van een afstandje), kwamen er een schildpad van voren die onder me langs ging en een schildpad van zeekant die mij ook passeerde. wauuuuuuw!!! Dit was echt zo gaaf dat ik nog 3x hier het water ben in geweest en grotere rondjes heb gemaakt, veel andere vissen en koraal gezien!!! en de 2de keer dat ik het water in ging, had ik dit keer wel de camera (van mijn metgezel) meegenomen en heb ik mooie foto's (al zeg ik het zelf) gemaakt, die de meesten wel eerder al voorbij hebben zien komen op Facebook.
nu kan ik niet zoveel vertellen over het onderwaterwereld, omdat foto's meer zeggen! Ik zal kijken of een video ook lukt om te uploaden... want Internet is hier geweldig traag :(
Hierna nog een strandje ..... gespot waar men een frisse duik kan nemen van zo'n 25 meter (als het niet meer is), door van een klif af te springen! er waren hier ook nog wel schildpadden te zien, maar het was niet zo spectaculair als het vorige strandje, want de schildpadden zaten hier dieper en er waren verder niet zoveel vissen en koraal. Dus al vrij snel door gegaan naar het strandje de kleine knip! Wat ik ook echt een aanrader vind om te snorkelen langs de klif kant is er veel (hard en zacht) koraal en zwemmen er ook weer kleurrijke visjes! het strandje is vol zand en best gezellig. ook was het er zeer rustig! Het strand de grote knip was al wat drukker, maar nog steeds goed te doen. Alleen vond ik de onderwaterwereld toch minder interessant dan de kleine knip. Dan was dat het voor die dag want het werd alweer bijna avond, dus in totaal wel een dikke 6 uur in de zee liggen loeren :) en ik vond het heerlijk!
Toen ik thuis kwam (nadat ik mijn reispartner ook had thuisgebracht) had ik er een nieuwe huisgenoot bijgekregen, een Nederlands-Surinaamse vrouw die op doorreis was naar Suriname en hier een paar daagjes vakantie wilde nemen. Ik heb haar meteen uitgenodigd om de volgende dag met ons mee te komen, want ik was nog lang niet klaar met snorkelen. Die avond was ik uitgenodigd bij Annick (een vriendin die hier stage loopt) om met haar en haar vriendengroep mee op stap te gaan. Dat was heel gezellig, alleen een beetje veel jonge studenten om mij heen... ik voel me al oud worden :p

Woensdag stond de Skol Myrna Dovale in de planning. Hier mocht ik een dagje meelopen. De school heeft kinderen met gehoorproblemen en ZMLK (zeer moeilijk lerende kinderen) met autisme en/of een TOS (Taal ontwikkelingsstoornis). Er zijn 3 logopedisten in dienst en elke ruimte heeft airco… dat is echt zeldzaam hier! Alle dove kinderen hebben een CI en slechthorende kinderen gehoortoestellen. Doordat er nog banden zijn met Nederland is dit zo goed geregeld. Het was heel interessant om behandelingen te zien, alleen konden de kinderen gewoon redelijk goed horen, dus dat valt niet echt te vergelijken met wat ik in Suriname tref.
In de avond nog echt lekker gegeten bij de New Caribe (wat weliswaar wordt gerund door een Chinees, maar dat wordt bijna alles hier wat met eten en drinken te maken heeft! Ik wist ook nog, omdat ik er twee dagen geleden eten had afgehaald, dat deze avond karaoke avond was. Eerst dus gegeten en wat gepraat met de mensen daar. Het is altijd maar de vraag welke taal ze hier spreken, want niet iedereen spreekt Nederlands. Zo was ik al een tijdje met een man Engels aan het praten, maar toen ik wat Nederlands erdoor hoorde, schakelde ik daar op over. Dus hij begon Conjo jonguh je spreekt gewoon Nederlands, was wel grappig. Hij zei dat ik een Amerikaans accent had en dus echt niet het accent hoorde dat hij bij veel Nederlanders wel waarneemt. Ook nog 2 nummers gezongen, maar toen ik op dreef was, was de pret ook al weer voorbij, werd de boel opgeruimd en ging ik maar naar huis.

Donderdag was ik alweer vroeg op, want hier kon ik echt niet uitslapen door de hitte van beton om me heen, ookal draait de ventilator al vol boven op mij (ook niet echt gezond, maar was anders niet te houden!). op naar playa lagun, een strandje tussen de kliffen. super grappig, want hier kregen kids gewoon zwemles. er werd gewoon een echt zwembadlijntje (met van de plastic balletjes) gespannen van rots tot rots waar ze niet voorbij mochten komen. de kids kwamen 1 voor 1 langs met de rugslag (- kikker - vliegtuig - potlood). 2 zeemeesters zorgden voor de nodige feedback en de organisatie (eenrichting zwemmen en dan eruit om in de rij aan te sluiten). Het was ook een lekker en mooi stukje snorkelen, goed begin van de dag! Daarna nog het strand Cas Abao gegaan, maar omdat we hiervoor moesten betalen, hier maar de rest van de dag gebleven. Was wel grappig om te snorkelen, maar ervoor betalen was het niet waard omdat ik mooiere onderwaterwerelden heb gezien de dag ervoor en gratis nog wel (echte Hollander).

De volgende dag rustig aan gedaan, nog even met 2 mensen naar het strand gegaan, die hier sinds kort werkte, maar nog niet het strand hadden gezien... (hoe kan dat mogelijk zijn als je werkt op een eiland... dacht ik bij mijzelf) en had dus besloten om ze uit te nodigen! Wel gezellig, maar helaas niet zo mooi weer en wonderbaarlijk genoeg zelfs wat regen... al het 2de eiland gehad waar ik regen had, terwijl dat zelden hier is, haha.
In het begin van de middag weer verder met mijn reisbuddy naar de mooiste plek (volgens iemand die er jaren gewoond heeft)! Playa Porto Marie. Dit was inderdaad de mooiste plek en hier zag je ook dat het koraal nieuw leven werd ingeblazen door een soort van enorme ballen met gaten (zoals bij unihockey) door de kust heen geplaatst werd. Dit had al veel groei bevorderd van koraal. Dat was ook nodig, omdat het strand vol lag met versteend koraal, wat de oorzaak was van een tropische storm, die had veel vernietigd (zo heb ik mij laten vertellen). Dus ook met het geld wat wij moesten betalen, worden er ook goede dingen van gedaan voor de natuur! Een stukje verderop waren er ook bosjes van zacht en hard koraal waar veel vissen tussen kropen. Wel even zwemmen maar dan heb je ook wat :)

De volgende dag was het zover! Zaterdag, de dag van vertrek, maar pas savonds. Eerst naar het eiland klein Curaçao! smorgens opgehaald en afgeleverd bij de boot! We moesten nog wachten op wat mensen, maar die kwamen niet, dus we gingen weg... althans dat dachten we, maar de boot wilde niet starten... dus kwam er een reparateur om er naar te kijken! Maar hij had niet zo goed nieuws. Gelukkig had de Bootsman al een andere oplossing! Want zijn buddy heeft een powerboot die echt scheurt over het water, hij had ook nog precies genoeg plaatsen over, zodat we ook echt mee konden. Dit was echt het achtbaan gevoel. Lekker stuiteren over de golven en helemaal niet zeeziek worden! Dat was echt fijn. De man vertelde nog dat hij nog niet 1 persoon had gehad die zeeziek werd (behalve iemand die nog enorm brak was van zijn vrijgezellenfeest die avond daarvoor).
Onderweg kwamen we allemaal vliegende vissen tegen die voor de boot weg vlogen, echt grappig om te zien. Helaas geen dolfijn gespot. Voordat we aanlegde op Klein Curaçao, maakte de Bootsman nog even een paar ere rondjes en toen kwam er allemaal water in de boot. Hij zij toen:” jup net wat ik dacht, de boot is lek”. LEKker dan, want we moeten ook nog terug. Eenmaal uit de boot, was de zee lekker op temperatuur, maar ben ik eerst naar de vuurtoren en scheepswrakken gelopen, die je van de andere kant van het eiland al kan zien (want het is maar een klein vlak eilandje). Nadat ik terug was, lekker in de zee liggen dobberen en meer dan genoeg schildpadden gezien! Die lopen lekker zeegras te snaaien. De terugweg ging helaas wat trager, maar dat mocht de pret niet drukken.

Als afsluiter de reis naar huis, die begon al met een uur vertraging! En ik was al zo mooi op tijd, maar ze zullen wel denken… De reis gaat naar Suriname en zij zijn vaak te laat. Gelukkig had ik mijn tijd nuttig besteed en heb ik mijn verhaal over Aruba geschreven. Voor de rest een voorspoedige vlucht gehad, maar toen kwam de arrivé. Er zat niemand in het hokje om een toeristenkaart te kopen, maar er was wel een vies lange rij voor visum aanvraag. Wat bleek is dat het halve vliegtuig vol zat met mensen uit Haïti, die zochten naar een beter bestaan (wel bijzonder om dan voor Suriname te kiezen, wanneer de munt zo devalueert). Door alle twijfels kon ik wel mooi achteraan sluiten in de elle lange rij, waar het ook nog per persoon enorm lang duurde… Gelukkig waren nog een aantal andere Nederlanders die in hetzelfde schuitje zaten en hun charmes wel in de strijd konden gooien naar de mannelijke medewerkers. Uiteindelijk iemand kunnen regelen die graag een tip wilde hebben, dus hem 5 dollar gegeven en de rest van de meiden ook wat. Toen werden we naar voren geroepen om onze paspoorten in te leveren en het geld in te leveren voor de toeristenkaart. Iemand zei dat ze al betaald hadden aan de jongen van de tip, omdat zij dacht dat het daar over ging. Dus die kerel er achteraan, kwam de tipjongen weer terug met de tip. Hij mocht het niet aannemen. Voor de rest ging alles weer vrij vlekkeloos tot we bij de lopende band aankwamen. Duurde vrij lang tot onze koffers kwamen… athans onze koffers kwamen??? Nou ze kwamen niet en er begonnen mensen naar de lost en found toe te lopen om papieren in te vullen… Waarom? Omdat de koffers niet zijn aangekomen werd er gezegd… Say whuuuuut??? Ik begon in de lach te schieten en vertelde het aan de andere meiden! Zij hadden ook zoiets van uuuuhhhhh dubbeljoe-tie-ef… Voordat we ook maar iets konden invullen, werd er gezegd dat de koffers er toch wel zijn, maar ze zitten nog in het vliegtuig (al een dik uur later dan dat we geland zijn). Tja als het nacht is, is het ook gewoon lastig om te werken moet ik toegeven, helemaal als je niet gewend bent. Na weer een dikke 10 minuten kwamen eindelijk de koffers eruit en heb ik vervolgens mijn taxichauffeur opgezocht, die mij eerder had opgehaald, toen ik voor het eerst hier kwam. Lekker met hem gebabbeld en het uurtje rijden naar Paramaribo was zo voorbij!

Het is wel weer een waslijst van een verhaal geworden heb er ook redelijk wat dagen over gedaan, want vandaag is geen Keti Koti meer, dat was 1 juli. Morgen is er wel weer nog een feestdag… Ik ben nu net weer terug van mijn 4daagse trip naar Godo / Tapawatra, het reizen duurt vrij lang, maar ik heb dus flink wat kunnen typen, zodat ik ook deze tijd nuttiger heb kunnen besteden. Maar dit verhaal houden jullie ook van mij tegoed! Ik kan al wel verklappen dat het een leuke en bijzondere ervaring was!

Groet’n uut Suriname!