Godo

hallooooo allemaal, momenteel zit ik en me zus in een busje naar Nickeri toe, waar we Nina (woonde eerst naast mij voor een paar weken) gaan opzoeken en naar bigi pan zullen gaan! de reis duurt tussen 3 a 4 uur dus ik heb weer genoeg tijd om mijn verhaal te typen. :D

nadat ik terug was van Curaçao, begon de volgende dag het werk gewoon weer. heb ik mijn ervaringen over de dovenschool in Curaçao gedeeld met het schoolhoofd en met veel energie weer kids gaan behandelen. zo pas ik nu ook standaard de pols bewegingen toe om de lettergrepen van het woord visueel te maken.

de eerste echte meerdaagse trip stond een aantal weken later ook in het verschiet! meteen naar het binnenland in een dorpje aan de bovensurinamerivier, genaamd godo (men spreekt het uit als goddo met de /g/ van goal).
samen met Chandra en 4 anderen van het huis kon de reis beginnen! aanmelding was tussen 7 en 8, maar we waren op z'n Surinaams te laat. uiteindelijk ook wel best, want we vetrokken pas na 9 uur.
voor het eerst met de lokale bus op weg naar Ationi. maar de bus fungeert hier ook als DHL-service, want hij levert ook pakketjes af. super grappig om te zien. dat stond allemaal wel in de bus en niet op het dak zoals onze bagage.

note: momenteel alweer op de terugweg naar Paramaribo en bigipan, apoera en blanche Marie achter de rug. maar ik ga nu weer verder met mijn Godo verhaal.

eenmaal aangekomen in ationi, was het de bus uitladen en de boot inladen, nog even wachten en vertrekken. langer dan 3 Uur gevaren om bij de plaats van bestemming te komen. heel mooi met watervallen als uitzicht vanuit de rivier. daar stonden de vrouwen met doeken (pangi) om hun lijf potten en pannen te wassen, een ander te vissen of kleding te wassen. kindjes waren aan het baden, spelen of ook aan het vissen. de mannen leveren hier de boot diensten, jagen, hebben ander werk of zitten aan de bar. maar meestal maakt iedereen zich wel nuttig.
inspectie van de barakken gedaan, hangmatten maar opgehangen en wachten totdat we konden eten. tijdens het wachten was er iemand panisch geworden omdat zij een vogelspin had gezien... nou was het geen kleintje.. maar hij hing aan de andere kant van het gebouw. wat bleek is dat ze in Nederland al voor de kleinste spin bang is... nou 3x raden waar de rest van de dagen het over ging... juist spinnen.
alle spinnen zijn weggehaald en ik heb heerlijk kunnen slapen. de rest niet, want die hoorden allemaal rare geluiden enzo, de volgende ochtend hing er een vreemde geur, alle bananen waren aangevreten en de vloer lag vol met kleine dropjes. wat bleek is dat de bananen een feestmaal waren voor vleermuizen, die via de zijkant van het dak zo naar binnen konden, want dat was gewoon open (als arko ofzo, alle ramen kunnen open) ik ben er dus goed doorheen geslapen, maar de rest niet! alleen iedereen wist van elkaar niet dat ze wakker waren en durfde ook niks te roepen. ik kon er wel heel hard om lachen!
die dag zijn we naar de ananasberg gegaan. eerst nog even door een ander dorpje, langs alle houten huisjes. onderweg in de jungle raakte ik met de gids wat achterop en de loopsnelheid hebben we niet meer ingehaald, dus ik stelde hem wat vragen en zo ben ik meer te weten gekomen over de cultuur hier ook. het opvallendste was, dat wanneer de vrouwen een maandziekte hebben, zij apart moeten slapen in een speciaal huis en niet door een poort mogen lopen, maar er langs moeten. je wordt dus echt afgezonderd wanneer je als vrouw ongesteld bent, heel apart om te horen en later ook te zien, omdat ik met een ander cultuur ben opgevoed.

op de ananasberg nog een paar lekkere ananassen gegeten en te horen gekregen dat het loop tempo ook erg hoog lag, door diegene die spinnenangst heeft. die dacht dat overal wel 1 zat, hierdoor verliep de terugweg ook zeer spoedig. daarna konden we nog even afkoelen onder de waterval, waar we met een bootje werden heen gebracht, naar een steen bij de waterval. ik heb flink met de broer van de tourguide lopen ouwehoeren, want die is ook knettergek!
die middag hebben 3 van ons nog een tour door het dorp gekregen, de anderen bleven achter en hadden besloten de volgende dag terug te keren, omdat de angst te groot was. maar goed dat we die tour deden, want toen konden we meteen vragen of we savonds bij het feest mochten zijn. er was feest omdat er iemand dood was gegaan en dan vieren ze het dat diegene geleefd heeft met veel
muziek en dans. eigenlijk is het gewoon een lokale disco buiten. en ik heb me toch gedanst! niet te geloven, ik kon heel goed met me billen en benen schudden, want dat doen ze allemaal daar! ik heb veel met de Kids gedanst die ik dan na mocht doen en later gingen ze mij na doen met een paar Michael Jackson moves. heb het niet uitgehouden tot zonsopkomst, want zolang gaan ze door hier met feesten. het was wel enorm leuk om mee te maken en ik zal de positieve impressies meenemen mocht ik ooit zelf een uiteinde moeten plannen.

de volgende dag was het rustig aan wakker worden, nadat de andere 3 meiden al vroeg de boot moesten nemen om weer naar Paramaribo te vertrekken. daarna hebben we een lange wandeling gemaakt door allerlei dorpen heen, een school gezien, waarbij het schoolhoofd gewoon een Nederlander was. nog bij de tourguide zijn moeder kokosnoten gedronken en gegeten. vervolgens heeft Chandra nog een pangi gekocht en ik even verderop een mannelijke pangi (dat heet anders maar ik ben de naam kwijt). vervolgens verder gelopen en bij een dikke bui, bij zijn opa wezen schuilen.
in de middag gingen we door naar tapawatra stroomversnelling met de boot, zo'n 20 minuten varen, waar we net 5 minuten waren toen het begon te regenen. waarop iemand zei dat het onweer was en een ander panisch werd, waardoor we aan vaste land gingen en later weer weg. wel
super jammer, want uiteindelijk was het helemaal geen onweer en ben ik niet met de band van de stroomversnelling af kunnen gaan... bummer. maar die dag geen spin gezien en er ook niemand over gehoord!

dat was de laatste dag, de volgende dag gingen we weer terug, lange boot en busrit.

note: momenteel ben ik op reis naar voltzberg en raleighvallen in een busrit waar we flink heen en weer worden geschud :p

nou Tjüss