Trips in SU part 2

Momenteel zit ik in de trein naar Groningen (jawel de Nederlandse Groningen, want in Suriname rijden er geen treinen). Vliegen ging best snel, maar we konden natuurlijk niet zonder vertraging weg. De douane was even vergeten te melden aan de kapitein dat ze 3 mensen hadden aangehouden (o.i.d.) en daarna moesten de koffers worden uitgeladen… of toch niet :O want even later (40min) mochten ze toch wel weer aan boord… ik hoop geboeid en alles, haha. Waarschijnlijk toch niet zo verstandig om met al je tatoe’s op je kop en je bikersjasje van nosurender rond te lopen (valt op).

Maar vlucht ging snel, heb eerst met mijn buurvrouw gekletst en kwam nog iemand tegen die ik dacht ergens van te kennen, maar bleek dat ik wel verkeerd had gegokt, want ik kende haar niet van bij mij in de straat, maar van squash…. Soms lijkt de mens veel op elkaar :)
Ook nog 2 films bekeken, zootopia (een echte aanrader) en captian america tegen iron man (niet echt een aanrader). Lekker doks gegeten en nadat het 2 uur donker was gingen de lichten alweer aan want het was natuurlijk alweer ochtend in NL….. lees gewoon 1-2 uur in de nacht voor mij grrrrrr. Dus nauwelijks geslapen, dat wordt nog even doorhalen tot de avond, lekker vroeg naar bed en lang slapen :D

Nu weer verder met mien verhaaltie! Ik was dus nog op de dag met de vallende slang, daarna hebben we niet echt meer wat gedaan. Nog wel een dooie luipaard gezien, die een man snel door ging verkopen aan de lokale chinees, ja hier in apoera hebben ze ook gewoon een chinees. De volgende dag stond in het teken van de terugreis en was weer een stop gepland bij oreokoekjeella! Waar we weer in konden smeren met kalksteen, maar ik hoefde niet zo nodig. Ik wilde gewoon naar huis, want ik was de groep zeikende personen wel zat waarmee we waren… tja je kiest ze niet uit. Met de boot terug sjeezen en dit keer mocht ik wel verder voorin en dus ook onder het zeil zitten tijdens de regen. Geen spierpijn gekregen uiteraard, niet omdat ik een sterke jongen ben (wat ik natuurlijk ook wel ben), maar omdat ik slim er voor zorgde dat het zeil onder de rand van de boot moest, zodat die ging wapperen. Daar wilde de 2 voorste meiden niks van weten… dus dan maar niet joh en succes! Eenmaal aangekomen nog even een stop gemaakt in nickerie om de hangmatten op te halen, dat kon gelukkig nog wel, want de huisbaas was aanwezig! Weer de bus in en opeens zaten er nog meer mensen in de bus…. Busstops doen ze niet aan, maar wel elkaar bellen of zou het toeval zijn? Thuis aangekomen was het laat, de volgende dag was het rustig aan doen en zo veel mogelijk wasjes draaien voor de volgende trip!
Achteraf gezien was Blanke Marietje niet echt een aanrader, omdat het uit 3 dagen reizen bestaat, waarvan we echt 2 uur daadwerkelijk bij de waterval waren.

De volgende trip was Ralleighvallen en Voltzberg. Dit keer was het met een vet gezellig groep. Doordat ik in de bus moest gapen (en dat toevallig op een bekende tune deed van de efteling), bleef de sfeer en het melodietje erin! Tuuutututuuuuutututututuuuu.
Eerst een paar uur in de bus dus en vervolgens de rivier op om bij fungu eiland uit te komen! Echt super mooi midden in de rimboe, met hangmattenkamp/vleermuizen voor bij de rivier en wat verder op de stapelbedden. We werden begroet door de doodshoofdaapjes, die wel trek hadden in een lekkere banana! Dus wij kregen de bananen van de tourguide en wij gaven ze weer door aan de aapjes. Daarna was het relaxen en avond eten. Totdat de eersten naar de wc moesten en de uren daarop volgden er alleen maar meer. Iedereen in de schijterij….. Whuuuuuut, niet chill! Waarschijnlijk had het aan de rijst gelegen die sogges vroeg was klaargemaakt, in de warme bus ging en smiddags pas gegeten werd. Dus onze lichamen waren gewoon aan het gisten ofzo.
Het werd een gezellige avond vol wc-papier en poeppraat, de volgende ochtend kregen we te horen dat we rustig aan moesten doen, want anders hadden was het wc-papier zo op… maarja daar hebben we natuurlijk niks aan, want als je moet dan moet je. Konden beter blaadjes in het bos alvast gaan zoeken. De trip naar voltzberg werd maar even een dagje opzei geschoven en we zouden dan eerst de ochtend wat rustiger aan doen, om vervolgens een wandeling naar de sula’s oftewel stroomversnellingen te maken. Dit nog langs een kamp van Bouterse, waar ze hun eigen gras kweken, wat weer voor een relaxte sfeer zorgt. De wandeling was gelukkig niet lang en de darmen waren redelijk oké. Na wat lekker gechilled te hebben in het water (want zwemmen kun je niet echt) gingen we weer terug wandelen. Hierna was het vestjes aan en in het bootje terug, maar we gingen nog even chill uit de boot springen en ons mee laten sleuren door de stroming, dat was echt gaaf! Al moesten we wel oppassen voor de stenen, maar dat wisten de mannen wel te zeggen en de meesten kwamen er zonder blauwe plekken vanaf :P
Die avond wel weer lekker gegeten, een aantal darmpjes die nog even het laatste beetje gist kwijt moesten en de volgende dag was het zo ver Voltzberg. Oftewel de hele dag lopen door de jungle en klimmen op een immens grote bolle steen, daar een tijdje blijven en weer een tering lange weg (dezelfde) terug…. Damn ik loop nooit meer zoveeel! Maar we hebben het op karakter gehaald. Maar het uitzicht was wel mooi, jammer dat ze geen reuzeglijbaan hebben ofzo, waarmee je de berg weer af kan. Er zijn nergens hekjes of wat dan ook, en op 1 stukje was het echt hell voor mensen met hoogtevrees! Gelukkig heb ik daar geen last van, maar ik bleef wel uit de buurt van de rand. Terug bijna bij het einde een slang gezien, die lag op het pad te chillen. Konden we niet vast houden, maar onze held Steve (oftewel snakeman) wel, het was de meest agressieve slang van Suriname.
Volgende dag stond weer in het teken van reizen, maar al met al was het grappen en grollen en super gezellig! We zijn zelfs nog even met de groep uiteten geweest, we werden door de buschauffeur zelf daar afgezet.

Ik weet niet meer wanneer, maar ook heb ik Leonie nog meegenomen naar Fort Zeelandia, waar we in het museum van alles hebben kunnen bekijken. En toen zijn we ook door de palmentuin geweest. Waar altijd iedere feestje gevierd wordt. (soort van achtertuin van het presidentieel paleis)

Momenteel zit ik in de trein naar Utrecht toe waar ik een reünie met een aantal People heb, die al veel langer uit SU zijn dan ik :P

Onze leukste en ook duurste trip stond ook nog voor de boeg. KABALEBO! Dat was een resort midden in de jungle en je kon er alleen maar per vliegtuig komen… boot zou al te lang duren 3 weken (ik denk eerder 1, maarja what do i know) als ik het mag geloven… maar een uurtje vliegen, dan lijkt het weer niks. Mooi over de broccoli (want daar lijkt het echt op, alle bomen bij elkaar). Dan nog besef je niet wat voor inmens oerwoud het eigenlijk is.
Eenmaal aangekomen was het een warm welkom en kregen we de bevestiging dat we de enige 2 waren die daar zouden verblijven (samen met het personeel, maar dat telt niet mee). En wij maar denken dat we de enige gasten waren die met dit vliegtuig mee gingen, hahaha. Nadat de andere mensen weer waren vertrokken met de vliegtuigies, was het even lekker lunchen en vervolgens met een bootje de rivier op. In een korjaal zit je normaalgesproken op een houten plankje, maar deze mensen hadden er gewoon klapstoeltjes ingezet… say whuuut! Ja dit was echt koning! Gewoon lekker chill in een bootje stroomopwaarts varen, flessie water naast je en op het moment dat het ging regenen even exact op tijd een stop gemaakt bij een hangmattenkamp, zodra het droog was weer een stukje verder en terug met de stroom mee laten voeren met de motor uit. Toen ging de man lekker vissen en een appeltje eten (geen vis die hapte), maarja wat moet je anders om de tijd te doden. Nou af en toe een roeispaan in het water om een beetje in het midden van de rivier te blijven. Eenmaal terug werden we opgewacht met een snack en was even later weer lekker eten opscheppen (iedere keer weer, zo vaak we wilden). Echt ik ben wel 10 kilo daar aangekomen voor me gevoel. Na ieder ontbijt, lunch en diner zat ik vol :P jum jum jum, het was echt zoveel keus en smikkelen en smullen daar. Er werd heel goed voor ons gezorgd :D

De volgende ochtend zouden we Misty mountain beklimmen, maar dat ging niet door, omdat die nacht het aan 1 stuk had geregend en dan is het niet safe. Maar we gingen gewoon relaxt wat anders doen. Met een bootje en dan een stukje lopen langs de rivier. Vervolgens naar de Moimoi waterval, wat heel erg mooi mooi was! Want er lag een kaaiman onderaan met zijn bek open, zodat de visjes erin konde springen en een stukje hoger was er echt een watervalletje waar je letterlijk onder kon schuilen. Super mooi, dat zie je meestal alleen in films. Deze had verder geen doorgang naar een goudmijn of iets dergelijks. Ik was wel blij met zo’n chill dagje, waarna ik mijzelf weer helemaal kon volstouwen met eten.

De volgende dag stond het water echt al zo 1 a 2 meter hoger, doordat het 2 nachten daarvoor dus zo hard had geregend. Heel bijzonder om te zien, want de stijger lag ook al een stuk onder water. Maar dit keer wel misty moutain beklommen. En het grappige is dat het ook echt misty is in de ochtend. Je kan de berg gewoon niet zien, terwijl hij wel heel dicht bij staat. De klim was ook flink aanpoten, maar onderweg had ik nog een stok gepakt waarmee ik het goed vol hield. Aan de top konden we niet veel zien, omdat alles begroeid was. Halverwege naar beneden ging het weer regenen, gelukkig waren we bijna bij een klein kampje waar we even konden schuilen. Ik tilde een stukje zeil op en daar zat een slangetje rustig te chillen…. Nou daar dan nog maar niet gaan zitten en rustig wachten tot hij weg gaat. Uiteindelijk ging hij dat ook en had ik een chill en droog zitplekje… ik was al meer dan de helft nat geregend, maar who cares. Het is toch warm zat daar, dus verkouden of ziek kun je er niet echt van worden.

De volgende ochtend gingen we nog even met een kajak over de rivier. Werden tegen de stroming in gebracht met de motorboot en terug hoefde we ook niet veel te pedelen, want de stroming was sterk genoeg. Behalve toen we wat aapjes gingen kijken, toen moest ik hard werken zodat we op dezelfde plek bleven.. maar dat kon ik :D
In de middag was het alweer vliegtuigje pakken en terug naar Paramaribo…

Ook zijn we aantal dagen later nog naar Brownsberg gegaan zelf met de otooo, was wel grappig. Later op de dag naar StonEiland om daar een boottochtje te maken op een stukje van Brokopondo meer tussen alle dode bomen door scheuren.
De volgende dag op de fiets nog aapjes kijken in een beschermd natuurgebiedje vlak naast de stad. Ook een koffieplantage gezien en naar fort nieuw Amsterdam gefietst, om eerst aan de kade te zitten en daarna het openluchtmuseum in geweest. Dat was nog vrij groot en met een enorme donderbui liep het allemaal wat vertraging op, dus zijn we maar richting huis gegaan i.p.v. verder fietsen om nog een plantage te vinden (gelukkig hadden we in het opluchtmuseum al het 1 en ander gezien)

De volgende dag me zus weer op het vliegtuig geschopt en had ik nog 2,5 week te gaan in met uppie. Njaa niet helemaal in me uppie, want ik had ook nog wel wat vriendjes hoor en vanuit NL was er ook iemand gekomen die ook stage had gelopen op de Kennedyschool. Super cool! Daar mee opgetrokken en gewoon chillax aan gedaan. Veel olympische spelen gekeken, heerlijk. Momenteel doe ik niet echt aan sport, maar ik fiets nog wel naar werk en ben actief met de kindjes en loop stage in de zorg (das ook een sport opzich).
Voordat ik naar huis ging moest er nog wel even gefeest worden en hebben we een poolparty gegeven om even goed afscheid te nemen.

Momenteel ben ik precies een maand terug in NL en het bevalt nog niet helemaal. Suriname voelde meteen al als een droom... heel raar. Ik reed ook meteen weer aan de rechterkant van de weg alsof ik niks anders gewend was. Mijn leraar zei dat het wel een half jaar wennen is aan de leefwijze hier. Nederlandse gehaastheid bevalt me totaal niet en dat ik weer bergen te doen heb voor school vind ik al helemaal niets. Ik ben veel meer gesteld geraakt aan mijn vrije tijd, want op zulke momenten kun je zelf bepalen wat je gaat doen en trek je je eigen plan i.p.v. dat je een “slaaf” bent voor de overheid. Al is het Nederlandse stelsel weer zo ingericht dat zorg en onderwijs uitstekend is ingericht en ik hier wel mijn kinderen zie opgroeien, want we hebben het toch goed voor mekaar in NL. Ieder nadeel heb z’n voordeel zal ik maar zeggen, het is nu een kwestie van wennen.

Hierbij sluit ik dan ook mijn dagboek af en wil ik iedereen bedanken voor de enthousiaste wederberichten, steun en toeverlaat en het trouw lezen van mijn verhalen. Ik heb het geweldig gehad en ben enorm blij dat ik dit gedaan heb!

Groetjes en liefs Roy